Nerwica u dorosłych, u dzieci, w szkole, lęk u dzieci, model katza i kahna, katana, keynesa, kelvina

Taniec pomaga w nawiązywaniu relacji międzyludzkich i integruje, dlatego – jak pisze polski choreolog prof. Roderyk Lange w książce „O istocie tańca i jego przejawach w kulturze” – pełnił on w kulturach pierwotnych ważną funkcję społeczną. Potwierdza to obserwacja tańców plemiennych i ludowych, w których bierze udział większa część wspólnoty. Badacze zauważyli, że najczęściej tworzono koło, zamykające tańczących we własnym mikrokosmosie. – Podczas pewnego projektu prosiłem jedną grupę tancerzy, by wykonali taniec rytualny własnego pomysłu, i drugą, by zatańczyli taniec wojenny. Ci pierwsi w sposób naturalny utworzyli koło, drudzy linię, struktury tańców wspólnotowych muszą być zatem podświadome – mówi Urbański. Jednoczącą funkcję tańca wykorzystał w 2007 r. Jacek Łumiński, choreograf i założyciel Śląskiego Teatru Tańca, na warsztatach w Chartumie. Namówił on do wspólnego tańca sudańskich tancerzy wyznania muzułmańskiego, animistów i chrześcijan, którzy mimo toczącej się wojny i wrogości zaczęli ze sobą rozmawiać i współpracować.