Nerwica u dorosłych, u dzieci, w szkole, lęk u dzieci, model katza i kahna, katana, keynesa, kelvina

Szkoła bowiem jest tu źródłem jego urazów psychicznych, pogłębiających złe samopoczucie i niechęć do otoczenia. Ostatnie 2 lata pobytu w szkole podstawowej i pierwszy rok nauki w szkole średniej mogą stać się również przyczyną urazów psychicznych dziecka, względnie dobrze przystosowanego do wymagań szkoły w początkowym okresie nauczania.

Uczucie lęku powstaje przede wszystkim u dzieci ambitnych, odpowiedzialnych i dobrze uczących się od I klasy szkoły podstawowej, gdyż każda gorsza ocena stanowi dla nich dodatkowe zagrożenie ich własnej wartości. Lęk ten wraz z rozmaitymi objawami wegetatywnymi i somatycznymi, nasila się przede wszystkim w czasie odpowiedzi ustnych przed całą klasą lub też w czasie zadań klasowych, utrudniając dziecku koncentrację uwagi i logiczne myślenie oraz gotowość przypomnienia sobie znanych i potrzebnych w danej chwili wiadomości. Z czasem uczucie lęku towarzyszy dziecku na każdej lekcji, prowadząc do zupełnej niemożności skupienia się, a tym samym do zapamiętania tego, co wykłada nauczyciel. W konsekwencji dziecko musi coraz więcej czasu poświęcać w domu na opanowanie materiału szkolnego, jeśli chce sprostać swoim ambicjom i opinii dobrego ucznia. W sumie pracuje ono przeciętnie ponad 12 godzin na dobę kosztem czasu przeznaczonego na odpoczynek, rozrywki i sen. Jest przy tym w stałym napięciu i lęku, że nie zdąży nauczyć się dobrze tego, co zadane. Zasypia z trudem, z myślą o następnym dniu szkolnym, sypia niespokojnie i powierzchownie. Brak dobrego snu i permanentne przeciążenie dziecka nauką szkolną powodują narastające zmęczenie, zmniejszające wydatnie sprawność umysłową i odporność na urazy psychiczne, związane ze szkołą. W ten sposób powstaje „błędne koło”, prowadzące w krótszym lub dłuższym czasie do objawów nerwicowych.