Nerwica u dorosłych, u dzieci, w szkole, lęk u dzieci, model katza i kahna, katana, keynesa, kelvina

Taniec sceniczny jest językiem, którym opowiadane są historie. Choć można się spierać, czy jest to język uniwersalny (każdy gatunek tańca posługuje się kodami wykształconymi w danej kulturze) i które z jego „narzeczy” (balet czy taniec współczesny) są bardziej zrozumiałe. – Język tańca ma swoją składnię, semantykę i pragmatykę, dlatego może być jak każdy inny język przedmiotem namysłu filozoficznego. Nietzsche mówił, że trzeba filozofować, jakby się tańczyło – swobodnie, wykraczając poza przyjęte ramy, jednocześnie nie odrywając się od natury, dlaczego zatem nie filozofować tańcząc? – zastanawia się Urbański.